De veteranenziekte wordt ook wel legionairsziekte of legionellose genoemd. De veteranenziekte dankt haar naam aan een hevige uitbarsting van verschillende klachten in 1876 tijdens een bijeenkomst van een groep veteranen in een hotel in de Verenigde Staten. Er werden meer dan 200 mensen ziek waarvan er 34 mensen stierven. Allen kregen een ernstige luchtweginfectie met onverklaarbare aard.
De veteranenziekte kent diverse verschijnselen, waaronder een algemeen ziektegevoel, lichte hoofdpijn, koorts, koude rillingen, hoest waarbij slijm wordt opgegeven, kortademigheid en pijn op de borst. 20% van de mensen geeft hierbij ook wat bloed in het opgegeven slijm op. De ziekte wordt de eerste vier tot zes dagen steeds ernstiger en bereikt dan het hoogtepunt, waarna de klachten langzaamaan weer afnemen.
De veteranenziekte wordt veroorzaakt door een verwekker die men de naam legionella pneumophila gegeven heeft. Deze bacterie was tot op dat moment onbekend. Wel is men er achter gekomen dat dezelfde bacterie verantwoordelijk was voor eerdere plotselinge uitbarstingen van longontsteking. De bacterie wordt met name aangetroffen in alle mogelijke omstandigheden waarbij water betrokken is. Warme, vochtige luchtcirculatiesystemen blijken een gewilde broeiplaats voor de bacterie.
De veteranenziekte veroorzaakt een longontsteking waarbij in sommige gevallen ziekenhuisopname noodzakelijk is. In circa 15% van de gevallen is de ziekte dodelijk, hoewel de meeste mensen volledig herstellen. Er zijn diverse antibiotica die voorgeschreven worden tegen de veteranenziekte. Erytromycine wordt het meest voorgeschreven daar het het meest veilige en meest effectieve antibioticum lijkt te zijn.